Na każdą chorobę jest inne lekarstwo, a herbata jest lekarstwem na każdą chorobę - to stare chińskie przysłowie nie wzięło się znikąd. Właśnie w krajach azjatyckich herbata ma ogromne znaczenie kulturowe, kulinarne, ale również zdrowotne. Największą popularnością cieszy się herbata zielona, której przypisuje się szereg wielu właściwości prozdrowotnych. Jakie korzyści idą w parze z jej piciem?

Charakterystyka zielonej herbaty

Powstanie naparu z zielonej herbaty przypisuje się mitycznemu cesarzowi chińskiemu, jakim był
Shennong. To on miał zapoczątkować sztukę parzenia herbaty po tym, jak przypadkiem do wrzątku
wpadły mu liście pewnego aromatycznego krzewu. Choć to tylko legenda, ma w sobie ziarnko
prawdy, gdyż zielona herbata została po raz pierwszy zaparzona właśnie w Chinach. Początkowo
rozkoszowano się głównie jej smakiem, ale dość szybko odkryto także prozdrowotne właściwości
naparu.

Zieloną herbatę wykorzystywano do leczenia różnych dolegliwości, przeważnie bólów głowy, słabej
koncentracji oraz problemów z układem trawiennym. Z biegiem lat w Chinach przybywało coraz
więcej plantacji, na których sadzono różne odmiany krzewów herbacianych. Opracowano nie tylko
techniki zbiorów liści i kwiatów, ale również sposoby ich parzenia, aby zachować jak najwięcej
cennych właściwości.

Składniki zawarte w zielonej herbacie

Okazuje się, że w liściach zielonej herbaty można znaleźć bogaty skład chemiczny. Wpływa on nie
tylko na unikalny smak i aromat wywaru, ale również ma właściwości korzystne dla organizmu. Co
więcej, zielona herbata nie ulega fermentacji jak herbata czarna, dzięki czemu zawarte w niej
substancje nie ulegają rozpadowi.
Ze wszystkich składników zawartych w liściach zielonej herbaty, wyróżnić można:
● aminokwasy;
● teofilinę;
● polifenole;
● kofeinę;
● kwasy fenolowe;
● flawonoidy;
● katechiny;
● garbniki.

Oprócz wyżej wymienionych substancji, liście zielonej herbaty zawierają witaminy A, B, C, E i K, a
także liczne składniki mineralne w postaci mikro- i makroelementów. Wymienić tu można krzem, fluor,
jod, wapń, żelazo, mangan, sód, magnez, miedź oraz fosfor.

Właściwości lecznicze zielonej herbaty

Najważniejsze substancje aktywne zawarte w zielonej herbacie to kofeina, teofilina i polifenole. Te
ostatnie związki zaliczane są do silnych antyoksydantów. Chronią organizm przed wolnymi rodnikami,
co w rezultacie zmniejsza ryzyko zachorowania na wiele cywilizacyjnych chorób, w tym nowotwory
trzustki, skóry czy żołądka. Jest często stosowana przy leczeniu kamicy nerkowej. Z kolei teofilina
rozszerza naczynia krwionośne i oskrzela, dzięki czemu jest pomocna przy leczeniu obturacyjnych
chorób dróg oddechowych. Podobnie do kofeiny, związek ten stymuluje metabolizm i przyspiesza
spalanie tłuszczu.

Zielona herbata wykazuje korzystne działanie na układ sercowo-naczyniowy. Richard Bruno wraz z
zespołem naukowców przeprowadził randomizowane badania kliniczne na Uniwersytecie Stanu Ohio,
które wykazały wpływ zielonej herbaty na usprawnienie pracy jelit i obniżenie się poziomu ciśnienia
krwi. Inne badanie potwierdziło jej oddziaływanie na obniżenie poziomu glukozy we krwi, a także
poprawę wrażliwości na insulinę, co jest istotne przy dolegliwościach cukrzycowych.

Oprócz tego zielona herbata obniża poziom cholesterolu całkowitego, a także przeciwdziała zlepianiu
się płytek krwi. Te właściwości pomagają w zapobieganiu udarów, zawałów serca i jego chorobie
niedokrwiennej. Fluor i tanina zawarte w herbacie są z kolei cennym wsparciem w walce z próchnicą
oraz paradontozą. Stosując napar jako płukankę można zapobiegać powstawaniu stanów zapalnych
jamy ustnej, a także jej nieprzyjemnym zapachom.

Warto dodać, że poza wyżej wymienionymi właściwościami zielonej herbaty jest bogatym
źródłem katechin, które wykazują działanie antybakteryjne i przeciwzapalne.
Mogą być one pomocne w redukcji stanów bólowych na tle reumatoidalnym, a także przy
leczeniu stanów zapalnych skóry oraz może zapobiegać powstaniu nowotworu.
Katechiny oddziałują ochronnie na układ neurologiczny, co zostało potwierdzone
w badaniach klinicznych. Zaobserwowano potencjalny wpływ zielonej herbaty
na zahamowanie Alzheimera oraz Parkinsona.

Jak zaparzać zieloną herbatę i ile jej pić?

Sztuka przyrządzania naparu z liści zielonej herbaty jest istotna dla zachowania jej właściwości.
Azjatyckie rytuały parzenia herbaty sięgają wielu wieków wstecz i mają ściśle określoną procedurę,
która jest zależna od efektów, jakie ma dać herbaciany wywar.

W zależności od długości parzenia zielonej herbaty, ma ona inne działanie. Przykładowo funkcje
pobudzające wykazuje wtedy, gdy jest zaparzana nie dłużej jak 3 minuty. Z kolei charakter
odprężający otrzyma się parząc ją około 5 - 6 minut.

Warto wiedzieć, że zielona herbata może być parzona wielokrotnie, ale jej liście nie mogą być mokre
dłużej niż pół doby. Po tym czasie mogą zacząć rozwijać się na nich grzyby, które nie tylko
zneutralizują właściwości herbaty, ale również mogą być niekorzystne dla organizmu.
Trzeba również pamiętać o tym, iż zieloną herbatę nie parzy się we wrzątku. W zależności od jej
gatunku, temperatura wody powinna mieć pomiędzy 60 a 85 stopni Celsjusza. Specjaliści nie zalecają
także słodzenia naparu. Wskazują, że ostatecznie zamiast cukru można użyć odrobiny miodu.

Picie zielonej herbaty zaleca się w ilości 2 - 3 filiżanek dziennie. Niektóre źródła podają, że najlepsze
efekty zdrowotne można osiągnąć przy spożyciu 5 filiżanek na dobę. Tak naprawdę jej ilość jest
sprawą indywidualną, ale warto pamiętać o umiarze. W razie wątpliwości, spożycie zielonej herbaty
najlepiej skonsultować z lekarzem.

Redaktor portalu: Pro-farm.pl

Artykuł sponsorowany